Зимняя дорогаЯкутский язык

Долгун-будул туманнарга

Чомполонон ый устар,

Санньы-курус хонууларга,

Санааргыы, уотун кутар.

 

Кыһыҥҥы хобдох суолунан

Торуойка ат айанныыр,

Чуораан биир лыҥкыр тыаһынан

Салгыылаахтык кылырдыыр.

 

Туох эрэ кэрэ иһиллэр

Куучар уһун тойугар:

Арыт санаа эймэлгэнэ,

Арыт сүрэх чуҥкуга.

 

Иттэр сир-ыал суох, кураанах...

Тыа да хаар... Өтөр-өтөр,

Арай эриэн дьураалардаах

Биэрэстэлэр көрсөллөр.

 

Хобдох, курус... Сарсын, Нина!

Сарсын дьиэбэр тиийэммин,

Көмүлүөкпэр иттэ-иттэ,

Көмүспүн таптыаҕым мин.

 

Биир тэҥник чаһы тыһырҕаан,

Бириэмэ улам барыа..

Түүн үөһэ, үксү араартаан,

Биһигини хаалларыа.

 

Курус, Нина; суол салгыылаах.

Куучар нуктаан, ах барда,

Чуораан тыаһа биир тардыылаах,

Ый ньуура туманнырда.

Сквозь волнистые туманы
Пробирается луна,
На печальные поляны
Льет печально свет она.
По дороге зимней, скучной
Тройка борзая бежит,
Колокольчик однозвучный
Утомительно гремит.
Что-то слышится родное
В долгих песнях ямщика:
То разгулье удалое,
То сердечная тоска…
Ни огня, ни черной хаты,
Глушь и снег… Навстречу мне
Только версты полосаты
Попадаются одне…
Скучно, грустно… Завтра, Нина,
Завтра к милой возвратясь,
Я забудусь у камина,
Загляжусь не наглядясь.
Звучно стрелка часовая
Мерный круг свой совершит,
И, докучных удаляя,
Полночь нас не разлучит.
Грустно, Нина: путь мой скучен,
Дремля смолкнул мой ямщик,
Колокольчик однозвучен,
Отуманен лунный лик.